Het is LENTE! (En bijna zomer, WHOOHOO!)
Door: Roeleke
Blijf op de hoogte en volg Roeleke
07 Juni 2015 | Verenigde Staten, Ardsley
Hallo lieve allemaal,
Mochten jullie me niet allemaal -allang- vergeten zijn: hier ben ik weer! Ik leef nog, of beter: het gaat eigenlijk heel goed met me! Nadat papa en mama vertrokken zijn, is er -uiteraard- weer van alles gebeurd. Ik heb natuurlijk zeeën van tijd gehad om updates te doen, maar ik heb er simpelweg niet aan gedacht. (Ook niet waar: ik was gewoon te lui! Zo, nu weet je de waarheid…)
Oké, laat ik beginnen bij het begin. Een week nadat pa en ma weer vertrokken waren zijn we met de hele familie vertrokken naar White Stone in Virginia. Tony heeft daar een oom en tante wonen, en het lag -min of meer- op de route naar opa en oma in North Carolina. We zijn op vrijdag 27 maart bij die oom en tante aangekomen, en hebben daar een hele goeie tijd gehad. Zaterdag kwam hun dochter met haar gezin. De kinderen hebben zich volledig vermaakt met hun achterneefjes en -nichtjes, en ook de ouders hebben ruimschoots bijgepraat! Even een kleine opmerking on-the-side: deze oom en tante wonen in een prachtige villa, gelegen aan een grote rivier op een enorm stuk land. Rust en ruimte voor iedereen om zijn/haar ding te doen dus!
Hoogtepunt -zeker voor Andrew- was toen Tony zijn oom ’s avonds de sterrenkijker tevoorschijn haalde. De maan werd opgezocht, en later ook nog een planeet. Vraag Andrew maar een keer, hij kan je er alles over vertellen!
Zondag na lunchtijd zijn we verder gereden richting opa en oma in Wallace, North Carolina. Daar hebben we de week (Spring Break) doorgebracht met z’n allen. Zwemmen, fietsen, wandelen, spelen, koken, bakken, golfkar avonturen en meer: alles kwam (meerdere malen) voorbij gedurende de week! Op zaterdagochtend zijn Tony en ik met de kinderen weer in de auto gegaan, op weg terug naar New York. Kelly bleef achter bij haar ouders, en zou maandag in de loop van de dag richting Chicago vliegen voor een werktrip.
Tony had bedacht dat het leuk was om in Philadelphia, Pennsylvania te stoppen, de nacht daar door te brengen met de kinderen, en dan op Paaszondag naar het Franklin Institute te gaan. Zo gezegd, zo gedaan! De kinderen vonden het museum erg gaaf. Ze waren hier allebei al eens alleen met hun vader geweest, en wisten dus precies waar ze heen wilden. We hebben eigenlijk gelijk opgesplitst, en hun laten kiezen wat we gingen doen. Halverwege de middag hebben we toen de laatste rit richting New York gemaakt, en waren we tegen het eind van de middag weer thuis. Daar gelijk maar een ”block party” gedaan met onze overburen: de buurkinderen sprongen nog net niet door het raam toen ze ons zagen: die hadden onze kinderen duidelijk gemist! Dus maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om even een biertje te doen met de buren.
Het weekend daarna ben ik met Giorgia (een Italiaanse vriendin) weer terug gegaan naar Philadelphia. Toevallig stond dat al een hele tijd gepland, en dus was ik er twee weekenden achter mekaar. We hebben wat rondgewandeld in de stad, een beroemde cheesesteak gegeten en zelfs een wandeltocht met een gids gedaan door het historische centrum. Was erg leuk om te doen, zo weet je ten minste waar je naar staat te kijken! Tegen het einde van de middag zijn we weer in de auto gegaan op weg terug naar huis. De dag afgesloten met sushi, en toen rond middernacht eindelijk op bed!
In april begint hier het honkbalseizoen, en op 25 april ben ik voor het eerst geweest dit seizoen. Ondertussen staat de teller alweer op 3 voor dit seizoen, en was van plan om van de maand ook wel weer even een wedstrijdje mee te pakken in het Yankee Stadium! Man, wat vind ik het toch prachtig om naar de wedstrijden toe te gaan, en ik ben dit seizoen ook goed op de hoogte van hoe ze het doen tijdens de andere wedstrijden. Leuk om te volgen, dat zal ik missen volgend jaar!
Op donderdag 14 mei was er op de school van de kinderen een ”Internationale Viering”. In de sporthal van de school stonden onmeunig veel borden die elk een land vertegenwoordigde. De vlag, grappige feiten, kleding, geld, eten en drinken… Alles kwam aan bod! Ik heb aangeboden om een bord over Nederland te maken, en op de dag zelf ben ik naar school geweest om Nederland te representeren. Gedurende de schooldag kwamen alle klassen een kijkje nemen, en werd elk land dat ze ”bezochten” afgestempeld in hun ”paspoort”. ’s Avonds was er gelegenheid voor ouders om (met de kinderen) te komen kijken. Ik ben alleen in de ochtend een paar uur geweest, maar het bord dat ik gemaakt heb heeft er de hele dag gestaan, en zal -waarschijnlijk- ook in de komende jaren gebruikt worden. Het was leuk om al die verschillende culturen vertegenwoordigd te zien: wat een rijkdom als kinderen met zoveel verschillende culturen in aanraking kunnen komen op school.
En dan: toch wel mijn favoriete hoogtepunt van de afgelopen weken: Host-Mom-Day-2015! Ik had Kelly gevraagd om een dag in het weekend te kiezen, zodat ik haar mee kon nemen voor deze speciale dag. Ze wist dat ze om 10:00 klaar moest staan om te vertrekken, comfortabele kleren aan moest hebben, en goeie sneakers moest dragen. Eenmaal onderweg heb ik haar de kaart uit het handschoenenvakje laten pakken, waarin stond wat we gingen doen… De hoogte, langste en snelste kabelbaan tocht in Noord Amerika. (Er is alleen een hogere, langere en snellere in Zuid Afrika, zo het schijnt!)
Ik had uiteraard gecheckt met Tony en Kelly haar moeder of ze dit leuk zou vinden. Beide reageerden positief: ze had al een een kabelbaan tocht gedaan in Costa Rica, dus dat zat wel snor. Nou mogen jullie raden wat haar reactie was toen ze het las?
…
…
…
…
Uuhm, Roeleke: je weet wel dat ik hoogtevrees heb, toch? Nou: niet echt dus! Dus, met gezonde (of misschien toch niet zo heel gezond) spanning ging ze met me mee de bergen in. Samen met nog 10 anderen, en 4 begeleiders hebben we de tocht gedaan. De eerste kabelbaan is gelijk de hoogste en langste, en je moet dus zelf van dat plateau af rennen. Nou, dat gaf mij ook best wel even de bibbers hoor! Maar nadat we die eerste kabelbaan hadden overleefd vonden we het allebei alleen maar heel erg gaaf!
Na de tocht zijn we nog even uit eten geweest, en toen weer terug naar huis gereden. Het was een enerverende dag, om absoluut nooit meer te vergeten! Gelukkig vond Kelly het -uiteindelijk- ook heel gaaf, en ze heeft het er nu zelfs over om het als een team (building) uitje te doen met haar collega’s.
Naast alle leuke, enerverende en spannende gebeurtenissen zijn er soms ook dingen die je liever uit de weg gaat. Een tijdje terug heb ik afscheid genomen van Marion. Een Duitse vriendin die tegelijk met mij hier gekomen is. We hebben beide ons eigen pad uitgestippeld en bewandeld, maar altijd ergens contact gehouden. Zij heeft -slechts- voor zes maanden bijgetekend, en dat betekent dat ze vertrokken is. Afgelopen week kwam ze terug van haar trip, en heb ik haar nog heel even opgezocht. Ondertussen is ze weer thuis in Duitsland. Gek idee, maar het hoort er altijd bij.
Afgelopen vrijdagavond, zaterdagochtend en -middag heb ik in NYC doorgebracht. Ik heb daar een fotocursus van de Nikon gedaan. Een deel over belichting en basisbesturing van de camera, daarna een deel over landschapsfotografie en als laatste mensen en acties fotograferen. Het was een cursus, maar zonder praktijk. Toch enorm veel opgestoken en nieuwe dingen gezien en geleerd. Het zou fijn zijn als ik nu nog ergens $10.000 op de plank had, want dan kon ik alle accessoires en features kopen die oh zo aantrekkelijk en uitdagend klonken gedurende deze cursus. Ik vond het enorm leerzaam en leuk, en ik denk dat ik dan eindelijk een sociaal geaccepteerde hobby gevonden heb: fotografie! (Zeggen dat bier/wijn/cocktails drinken je hobby is, is in veel gevallen best geaccepteerd, maar toch voelt het ergens niet goed. Fotografie daarentegen is uitermate geschikt om als ”volwassene” beschouwd te worden!)
Ondertussen is het weer hier weer bijgetrokken, na een kleine (relatief) dip de afgelopen twee weken. De zon schijnt, de lucht is blauw… Teletubbies kom maar, oh nee wacht! Ik bedoel dus, dat het lekker weer is. We gaan langzaamaan aftellen richting onze trips. De familie gaat naar Griekenland, en ik ga met Hayley (mijn Australische, prettig gestoorde vriendin) naar de West Kust voor een tiendaagse rondtrip. Daarvoor moeten natuurlijk nog dingen geregeld, gekocht, bedacht en (uiteindelijk) ingepakt worden. Na mijn trip ga ik een cursus doen, wat er vooral op gericht is dat je het beste uit jezelf en je leven haalt. Kelly en Tony vonden deze cursus beide bijzonder, inspirerend en zelfs ”life changing”. Nadat ook de familie terug is begint kamp voor de kinderen: vijf weken zwemmen, spelen, zingen, knutselen en meer met weet-ik-hoeveel andere kinderen. Verder is er het plan om nog een week naar Florida te gaan in augustus, en dan komt het nieuwe schooljaar alweer snel in zicht.
Voor nu dus genoeg om naar uit te kijken voor ons allemaal…
Jullie alvast een hele goeie zomer gewenst, ik denk dat ik ergens na mijn trip, of misschien (lees: waarschijnlijk) later weer een update doe!
Liefs Roeleke
P.s. Ik wil graag nog even iets met jullie delen. Nee, ik ben niet zwanger, ga ook niet trouwen en ben kerngezond! Ik weet niet precies hoeveel mensen mijn updates lezen (tot het -bittere- eind), en wat jullie ervan vinden/denken. Van één van jullie weet ik dat wel, want deze lieve en speciale vrouw geeft altijd (vroeg of laat) een reactie. Soms onder het bericht op deze site, maar vaak ook in een persoonlijke e-mail. In deze e-mail houdt ze me dan ook op de hoogte van het wel en wee van haar en haar gezin. En dat ”wel en wee” gaat bij haar alles behalve over rozen. Al jaren leeft ze met de wetenschap dat ze ongeneeslijk ziek is. Hoe hard ik ook probeer om me te verplaatsen in haar situatie, het lijkt onmogelijk. Ik weet niet wat ik zou doen, of hoe zoiets mij en mijn leven zou beïnvloeden. Wat ik wél weet is dat deze sterke power vrouw elke dag alles uit het leven probeert te halen. En haar leven is door haar ziek zijn zoveel beperkter geworden… Ze is één van mijn grootste inspiratiebronnen, en ik vond dat ik dat maar eens zwart op wit moest zetten. Ze geniet van kleine momenten, die ik (omdat een ”morgen” voor mij zo vanzelfsprekend is) bijna elke dag over het hoofd zie. Een ontluikende bloem, nieuwe blaadjes aan de boom, een lachend gezicht of een kleine aanraking… Daarin kracht en inspiratie vinden vind ik prachtig, en ik wou dat ik er een beetje beter in was. Ik leer van haar, en luister (of lees) graag naar haar. Lieverd, ik wilde gewoon even zeggen hoe trots ik op je ben! Blijf alsjeblieft nog even mijn inspirerende voorbeeld…
-
08 Juni 2015 - 07:57
Nienke:
lieve Roel,
Wat heerlijk om weer even mee te mogen genieten van jouw belevenissen aan die andere kant.
Heerlijk om te lezen..... Je moet maar boeken gaan schrijven....
En wat een mooi einde, prachtig verwoord!
Geniet van de komende periode, heerlijk reizen en genieten van het prachtige land, en natuurlijk je lieve host-family.
Dikke knuf van ons alle 5,
Nienke -
08 Juni 2015 - 09:03
Jolanda Grootjen:
Lieve Roeleke,
Wat een mooi verhaal weer. Heb het met plezier gelezen. Wat heb je het geweldig daar meid. Dit is een
ervaring voor het leven...
Het laatste stuk heeft veel indruk gemaakt. Wat heb je dat mooi verwoord.
Geniet nog van alles wat op je pad komt.
Lieve groetjes HJ & Jolanda -
08 Juni 2015 - 17:50
Els:
Hey Roel,
Leuk om weer te lezen wat je allemaal hebt meegemaakt.
Je kunt het leuk brengen :)
Een pittig einde, maar mooie woorden!
Liefs uit een zonnig Emmeloord.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley