Counting down the days...

Hallo allemaal,

Sinds mijn laatste verslag is er alweer van alles gebeurd. De voorbereidingen voor mijn vertrek zijn in volle gang, maar ook hier thuis staat de boel niet stil...

Donderdag 3 oktober heb ik de papieren vanuit Londen ontvangen die ik moest hebben om mijn visum aan te kunnen vragen. Gelijk gebeld met het consulaat in Amsterdam, en ik kon maandag 7 oktober gelijk al terecht! De aanvraag bij het consulaat verliep prima, ook al is alleen dat al een belevenis zeg! Voordat ik überhaupt het gebouw mocht betreden werd mijn tas gecheckt, en werd ik even gescand met een metaaldetector. Eenmaal binnen ga je nog eens door zo'n poortje, en ook mijn spullen werden gecheckt. Bleek ik -per ongeluk- een schaar bij me te hebben in mijn etui. Man, dik drama!!! Ik moest mijn schaar inleveren, en mocht gelukkig wel gewoon mijn aanvraag doen. Maar man oh man, ik werd ongeveer behandeld als 's werelds grootste en gevaarlijkste crimineel!

Toen ik tegen het eind van de middag weer thuis was, werden we gebeld met niet zulk fijn nieuws. Oma van Munster was opgenomen in het ziekenhuis. Allemaal erg snel gegaan, en uiteindelijk is ze in de nacht van dinsdag op woensdag overleden. Heel naar en verdrietig allemaal, maar ik was wel "blij" dat het nu gebeurde, nu ik nog gewoon thuis was. We hebben met de familie een fijne maar verdrietige week gehad. Maar "Het is goed zo..."

Als bonus werd papa twee dagen na de begrafenis opgenomen in het ziekenhuis met wondroos. Hij verblijft nog steeds in Zwolle. Het gaat met hele kleine stapjes beter. De pijn is nog wel erg hardnekkig, en de artsen willen dat het felrode van de ontsteking echt eerst minder wordt. Kortom; geduld hebben.

Verder gaat het met mijn voorbereidingen wel lekker. In de week dat ik mijn aanvraag heb gedaan, had ik mijn visum ook al binnen. Drie dagen later werd hij keurig afgeleverd door de post; heerlijk gevoel. Dat was de laatste officiële stap. Theoretisch gezien ben ik nu klaar voor vertrek...

...Maar er moest nog meer gedaan worden. Zo ben ik nog bezig met het regelen van mijn verzekering. Uitzoeken wat ik precies moet hebben, welke aanbieders zijn er, wat is voor mij het beste, wat doe ik met mijn huidige ziektekosten... enzovoorts! Daarnaast ben ik druk met het verzamelen van mijn spullen om mee te nemen. Een aantal Amerikaanse stekkers bijvoorbeeld, maar ook cadeautjes voor de kinderen en Tony en Kelly. Daar is oma ook bijzonders druk mee; er wordt heftig gebreid; sokjes en een sjaal voor beide kinderen. Mama zorgt ervoor dat de tweeling straks kan lopen op "wooden shoes" en ikzelf ben op zoek geweest naar Nederlandse boeken, geschikt voor kinderen die geen woord Nederlands verstaan/spreken/lezen/schrijven. Zo zijn we er allemaal mooi druk mee.

Het aftellen is nu echt begonnen. Over 3 weken en 4 dagen ga ik vertrekken. Vandaag heb ik mijn definitieve vlucht gegevens doorgekregen. Ik stijg op zondag 17 november om 9:15 Nederlandse tijd op. Dat betekent dat ik om 6:15 in moet checken op Schiphol, en dus dat we hier 's morgens tegen 5 uur al moeten vertrekken. Mooi op tijd; heb je nog wat aan je dag zeg maar! Om 11:50 plaatselijke tijd kom ik aan in New York. Dan heb ik er dus al een mooie dag opzitten (de vlucht duurt 8,5 uur), en dan is de ochtend nog niet eens voorbij als ik aankom; en door!!! Wel leuk, ik sprak net Marielle (huidige au pair van Tony en Kelly) en ze vertelde dat het huis slechts 15 minuten rijden is vanaf het hotel. Ze komt me waarschijnlijk even opzoeken die zondag: LEUK!

Verder gaan we rustig verder met het invallen, het nadenken over wat wel/niet meenemen en alle andere dingen. Heerlijk om er nu zo mee bezig te zijn, maar het afscheid komt nu toch ook dichterbij. Ik hoor steeds vaker om me heen: "Als ik je niet meer zie, dan...." Dat betekent dat het er nu echt aan zit te komen; geweldig, gaaf, bijzonder, opwindend, leuk, spannend, en meer...!

Ik hou jullie op de hoogte, en bedankt voor al jullie medeleven, berichtjes enzo... dat doet me goed!

Liefs xx