Gewoon is zo gewoon, maar oh zo fijn!

Woensdag 14 mei 2014 22:58, zittend in bed

Lieve allemaal,

Hier weer even een update vanuit NY. Ik blijf me er werkelijk over verbazen hoe vaak mijn blog bekeken wordt. Mijn vorige blog al bijna 300 keer, bizar! Bij deze wil ik jullie dan ook bedanken voor jullie leuke reacties. Via deze site, Facebook, Whatsapp, email of mama krijg ik veel leuke, grappige en positieve reacties. Het is leuk om te horen dat mensen mijn verhalen lezen en waarderen. Dat geeft mij het gevoel dat Nederland nog steeds om de hoek is (wat tegenwoordig natuurlijk ook gewoon zo is), en het maakt het makkelijker om me verbonden te blijven voelen. Dus; als ik nou zo af en toe een update doe, blijven jullie dan vooral reageren? :)

Nou, laten we dan nu maar eens beginnen. Er is de afgelopen tijd niet zo heel veel spannends gebeurd. Had ik het in mijn vorige blog vooral over vakantie vieren en cocktails drinken, de afgelopen tijd bestond vooral uit werken. Geen probleem trouwens hoor, maar ik wou jullie niet belasten met mijn dagelijkse onzin. Dat ik het hier naar mijn zin heb is geen nieuws meer, dat de kinderen me soms tot WAANZIN drijven zal jullie ook niet verbazen, en dat ik -ondanks dat- nog steeds heel veel van mijn werk en leven in dit geweldige gezin houd is ook niks bijzonders.

Wat wél heel bijzonder was, was dat de koning (DE KONING!!!) bij ”ons” in Ens is geweest om de Koningsspelen te openen. Ik zat donderdagavond in bed, even de aflevering van het Jeugdjournaal terug te kijken, en dacht bij mezelf: ”Ik ga die wekker zetten; ik ga het straks gewoon live kijken!” Nou, vergeet het maar: verbinding liet natuurlijk te wensen over. Ik heb altijd prima verbinding, is het niet op het ene netwerk, dan wel op het andere, of anders op het derde netwerk hier in huis. Nou, om 3 uur ’s nachts vertikte al die verbindingen het om fijn even mee te werken; ik kon het dus niet live streamen. Nou geloof mij; dan kun je ook heus niet lekker meer slapen hoor: gefrustreerd als ik was! ’s Morgens heb ik de kinderen naar school gebracht, en toen -in alle rust- alsnog de aflevering terug zitten kijken. Nou, neem van mij maar aan: tranen met tuiten hoor! Niet om die koning natuurlijk, maar omdat zoiets speciaals gebeurde in MIJN dorp, op MIJN school, met MIJN kinderen. Potverdorie. In MIJN dorp. Dat dus. Tranen omdat ik Ens toch misschien wel een beetje mis, maar ook omdat ik bijna uit mekaar knalde van trots: wat gaaf! Ja, noem me maar een mietje -Mandy!-, maar ik vond het gewoon erg bijzonder.

Later dat weekend ben ik samen met Mandy en een andere Nederlandse au pair (Claudia) naar de city geweest om een Nederlandse bar op te zoeken, het was ten slotte Koningsdag! Nou vergeet het maar: compleet afgeladen. Toen maar naar de bar daar tegenover geweest, en later nog naar een andere bar. Super gezellige dag gehad, en weer paar nieuwe mensen leren kennen. Conclusie; wat maakt het uit naar welke bar je gaat? Je bent in NYC, dus er is altijd wel een plekkie te vinden om een biertje te pakken en mensen te ontmoeten!

Het eerste weekend van mei hebben Mandy en ik op zaterdagavond onze host moms meegenomen voor ”International Host Mom Day 2014”. We hadden het een tijdje geleden over Moederdag; wat ga je doen op zo’n dag?! Toen kwam het idee om een Host Mom Day te organiseren voor onze host moms. Ze wisten van mekaar niet dat we met z’n vieren zouden gaan. Het enige wat ze wisten was dat ze om 19:00 klaar moesten staan, en als tip hadden we ze nog meegegeven dat een regenpak, een paraplu, kaplaarzen en misschien een zaklantaarn wel handig zouden zijn. Nou moet ik er even een dingetje bij vertellen; onze beide host moms zijn nogal van de controle houden. Ja; jammer joh! Dat ging dus mooi even niet door deze keer.

We hebben ze meegenomen naar White Plains, om daar -heel simpel- sushi met ze te eten. Als cadeau hebben we ze een ”Best-Host-Mom-Award” gegeven. (Lees: een fake oscar beeldje met daarop een zelf-gefabriceerde titel.) Tegen het einde van ons etentje besloten Kelly en Charlotte Host-Mom-Day over te nemen (controle freaks!!!) en werden wij meegenomen voor een dessert bij de chocolade fondue bar aan de overkant van de straat. Al met al een super geslaagde en gezellige avond voor ons allemaal. Dat regenpak bleek trouwens achteraf helemaal geen slechte tip geweest te zijn; het stond te zeiken van de regen toen we naar huis wilden. En op een taxi moesten wachten. In de regen. Zonder paraplu. In de regen.

Afgelopen weekend was het natuurlijk de ”echte” moederdag. Voor mijn eigen mams had ik wat laten bezorgen, en voor de moeder des huizes hier had ik ook maar even wat georganiseerd. De kinderen hadden wat op school gemaakt, maar ik heb natuurlijk niet voor niks 4,5 jaar op de knip-en-plak-academie gezeten! De kinderen hebben allebei een sierraden doosje voor mama geschilderd, en natuurlijk moesten daar alvast wat mooie kettingen en armbandjes in zitten. Verder heb ik voor Kelly een scrapbook gemaakt met foto’s van de kinderen van november tot nu toe.

Toen ik Kelly vroeg of ze nog wat speciaals wilde hebben, zei ze: een uitslaap-ochtend. HEB IK DAT?! Ochtendmens dat ik ben… *zucht* Nou goed, op zondagochtend dus om 6:30 de kinderen opgehaald boven, ontbijt met ze gedaan, spelletjes met ze gespeeld in de speelkamer in de kelder en een filmpje gekeken. Alles om ze maar stil en rustig te houden, zodat moeders uit kon slapen. Wat denk je? Juist ja: ze was gewoon ook om 6:30 wakker, en heeft misschien nog 45 minuten extra geslapen daarna! En ja, verder hou ik nog wel van d’r hoor.

Toen tegen 9:30 ontbijt voor mama gemaakt met de kinderen, cadeautjes verzameld en onderweg naar boven. Kwam ze net de trap af, dus met de hele meute naar de keuken terug maar weer. Daar ontbijt genuttigd en cadeautjes geopend. Moeders helemaal blij, kindertjes glunderend van trots en de au pair? Ja; druk met foto’s maken natuurlijk! Al met al leuke start van Kelly haar moederdag.

Nou, dat was het voorlopig wel weer. Aankomend weekend is Tony jarig, en daarom neemt Kelly hem mee voor een weekendje weg. De kinderen verheugen zich er al helemaal op, want dat wordt natuurlijk een feestje. Logeren bij Roeleke in de kelder; hoe gaaf is dat?! Nou… ik weet het zelf eigenlijk nog niet zo, maar zolang zij maar blij zijn hè?!

Voor nu… Bijna tijd om wakker te worden daar, dan ga ik dus nu maar slapen! Tot de volgende keer maar weer!

Liefs Roeleke