Werken, wennen en wijn!

29 november 2013 23:11, zittend in bed

Home is where the heart is...

Lieve mensen daar aan de andere kant van de grote plas,

Wauw, in de afgelopen dagen is er veel gebeurd, en relatief weinig contact geweest met Nederland. Ik moet echt even terug denken wat er allemaal voorbij is gekomen, maar ik zal jullie proberen mee te nemen langs de meest indrukwekkende, spannende, bijzondere, vreugdevolle, waardevolle, moeilijke en mooie momenten.

De laatste dagen met Marielle waren erg fijn. Ze is enorm behulpzaam, en ik heb gezien en gevoeld hoezeer ze gewaardeerd werd door de hele familie hier. Ze heeft me echt op weg geholpen om een band met de kinderen te krijgen, en me haar routine uit te leggen/aan te leren. Ze heeft genoeg ruimte over gelaten om mijn eigen ding te gaan doen, maar ik ben blij met alle dingen die ze me heeft laten zien. Woensdagochtend heeft Tony haar naar het vliegveld gebracht, en begon haar reis terug naar „het normale leven” in Zuid Afrika. Het afscheid was gek: iedereen was verdrietig, en je voelde een bepaalde spanning. Ik heb ook heel wat traantjes weggepinkt, want wat zal ik haar missen. Ik heb haar slechts zes dagen meegemaakt, maar wat een respect heb ik voor haar gekregen in die tijd! Lieve Marielle, je wordt gemist, maar ik denk met een glimlach aan je terug… Wie weet zien we elkaar nog eens!

Vanaf woensdag was het tijd voor mij om echt te beginnen. Kelly en Tony zijn de afgelopen week thuis geweest, in verband met de transmission en ook omdat het donderdag Thanksgiving was. Het was fijn om te zien hoe zowel Kelly als Tony me aan alle kanten probeerden te helpen, en juist ook dingen uit handen gaven om me te laten wennen. Soms was het nog wel een strijd met de kinderen. Spelen met me vinden ze allemaal prima, maar vooral de kleine man vindt het lastig wanneer ik hem ergens mee help of voor hem zorg. Ook vinden ze het bijzonder lastig als ik ze vertel hoe dingen gaan of zouden moeten gaan. Ik krijg regelmatig te horen dat ze mij niet willen, maar hé: het zijn kinderen, wie zou het ze kwalijk nemen?! Ik probeer het de tijd te geven, en laat ze zo rustig als mogelijk aan me wennen.

Dan was het donderdag eindelijk zover; THANKSGIVING! In de ochtend heb ik nog even op de kleintjes gepast, zodat pa en ma alles klaar konden maken. Omdat ze sinds deze zomer in dit huis wonen, waren er nog een aantal dingen niet klaar in de eetkamer. Deze kamer zou nu voor het eerst echt gebruikt gaan worden, dus nu moest het klaar. Vooral het ophangen van de schilderijen nam nogal wat tijd. Speciaal voor mij werd een schilderij van Van Gogh (of zoals ze hier zeggen: ven cokg) opgehangen in de hal, met daarin heel groot „Amsterdam”. Haha… voelde me meteen meer thuis. ;)

Tegen het eind van de ochtend arriveerden de vader en jongste broer van Tony. Zij zouden samen met ons deze feestdag doorbrengen. Het was een erg gezellige dag. Ik heb Kelly veel geholpen met koken, en ondertussen hebben we wijntjes gedronken en ongeveer de hele dag door gegeten. Tegen 6 uur gingen we eten… Dat was nogal een strijd met de tweeling, ze waren totaal uitgeput. Er was de hele dag wel iemand om mee te spelen, opa, oom Pod, papa, mama of ik… Toch was het leuk om zo met elkaar deze dag door te brengen.

Kelly zei later in de avond nog dat ze het bijzonder vond hoe het allemaal loopt. Ik voel me als een vis in het water hier, en het gaat -tot nog toe- gewoon bijzonder gemakkelijk allemaal. Aan de ene kant realiseer ik me dat ik nog maar net gearriveerd ben in deze familie, maar aan de andere kant voelt het alsof ik hier al tijden ben. Dat was ook Kelly niet ontgaan, en we waarderen dat beiden enorm.

Toen de tweeling op bed lag, hebben we met z’n allen nog de (zwart-wit!!!) film „It’s a wonderful life” gekeken. Schijnt een typisch Amerikaanse klassieker te zijn om te kijken tijdens deze feestdag. Tijdens het kijken werd er een enorm stuk pumpkin pie weggewerkt door de mannen… Ik moest het ook proberen, maar heb na een klein stukje echt opgegeven. De kalkoen en alle andere heerlijke dingen had ik nog niet verteerd… Al met al mooi stukje cultuur opgesnoven dacht ik zo!

Vandaag was eveneens een heerlijke dag. De broer van Tony vertrok vanmorgen al op tijd, maar zijn vader bleef nog een dag. Kelly en ik hebben vooral tijd met de tweeling doorgebracht in de ochtend, maar in de middag was het de beurt aan de mannen. Kelly wilde graag naar de film „The Hungar Games 2”. Afgelopen woensdag hebben we thuis het eerste deel gekeken, en vanmiddag zijn we samen naar de bioscoop geweest om deel 2 te kijken. Wat een knetter sterke en goeie film; absolute aanrader! Grappig detail; Amerikanen applaudisseren aan het eind van de film. Oké, weten we dat ook weer; net alsof er ook iemand is (die de film heeft gemaakt of wat) die dat hoort?! Anyway… het was een leuke en gezellige middag, en de film absoluut te gek! Als de band tussen mij en Kelly de rest van mijn tijd hier op de helft van dit niveau blijft teken ik ervoor! Ik voel me enorm op mijn gemak, we hebben samen veel lol en ik voel me niet ondergeschikt of iets omdat ik „de au pair” ben.

Na de film hebben we pizza gehaald, en hebben we weer met zijn allen gegeten. Ook vanavond was het weer tijd voor een film (ik hou er van!), en werd me opnieuw een klassieker door de strot geduwd. Haha… Dit keer gelukkig wel gewoon in kleur: Ghost. Ook leuke film, ergens uit het jaar 0 of zoiets. De special effects waren dan ook niet om over naar huis te schrijven, dus dat zal ik dan ook niet doen. Ghehe, fijn detail; tijdens de film wordt er gewoon keurig wijn gedronken. Net als gisteren, en zo zal het morgen waarschijnlijk ook wel weer gaan…

Al met al heb ik een super fijne en leuke tijd tot nu toe. Soms is het lastig om het de kinderen naar de zin te maken, maar ik red me er prima mee. Met Kelly en Tony is het enorm gezellig, en er is sprake van tweerichtingsverkeer. Zij helpen mij, ik help hun! Voor nu is dit wel weer genoeg gezemel over hoe leuk ik het hier heb… Ik ben ook benieuwd naar hoe het met jullie daar gaat! Hoe is het met de Sinterklaas perikelen (dat mis ik dan weer wel!), en zijn er verder nog bijzondere, spannende of leuke dingen die jullie me niet willen onthouden?! Jullie weten me te vinden! Ik vind het leuk om te lezen hoe het met jullie gaat, dus schroom niet om te appen, te mailen, te reageren onderaan dit verhaal of een berichtje te doen op Facebook!

Nu is het tijd om te slapen hier… Morgen lekker uitslapen, maar dat lukt nog niet zo best hier. Wees niet bang, ik ben nog steeds GEEN ochtendmens, maar uitslapen is gewoon nog een beetje overdreven.

Tot de volgende knoop maar weer!

Liefs xxx